Khustai National Park

• Onderweg naar het Khustai National Park

• De volgende morgen zijn we verwelkomd door een onbewolkte hemel en het is koud. We zijn om half zeven opgestaan en hebben een half uur om te douchen en de tassen in te pakken. Het ontbijt is prima, met sap, brood, een soort gebakken koek die vers, warm en lekker is. Daarbij spiegelei, worstjes en een pot met een soort Duo Penotti maar dan met hazelnoten.
  Na dit schitterende ontbijt vertrokken we om acht uur, de eerste 35 km gaat offroad terug naar de asfaltweg. Deze hebben we voor ongeveer een uur gevolgd richting Ulaanbataar, dit is de Darkhan-Erdenet Highway. Een paar kilometer na de brug over de Orkhon verlieten we de asfaltweg en zijn gelijk gestopt voor een sanitaire pauze.
  Na de pauze blijven we een zijrivier van de Orkhon volgen, we rijden langs diverse akkers. Steken een spoorlijn over, de eerste die we in Mongolië hebben gezien en stoppen bij een benzinepomp om te tanken. Dat gaat niet omdat er alleen cash betaald kan worden. Het is hier akkerland en we merken dat we niet ver verwijderd zijn van Ulaanbataar. Op een bepaald moment zien we een kraanvogelpaar die de auto aanvallen met vleugel geklepper en veel geblaas. Het blijkt dat meerdere kuikens om ze heen lopen en het is ouderlijke zorg dat ze een mock attack. De dirtroad gaat verder tussen akkers door die steeds kleiner en minder worden en op een gegeven moment ophouden. We hebben de rivier verlaten en gaan omhoog de heuvels in, aan de andere kant komen weer akkers. Ze zijn niet groot en liggen er nog in winterrust bij maar het is wel de tweede dag dat we akkers en wat landbouw hebben gezien.
  Bij een van de akkers waar we gestopt zijn komt een man te paard ons bekijken, staat even op een afstand toe te kijken en rijdt weer verder. Op deze plek zien we een kraai die een buizerd verjaagd. De buizerd is vele malen groter maar laat zich wegjagen. We gaan weer de heuvels in en laten de akkers achter ons, deze komen in de dalen weer terug. Dit gaat zo door totdat we in Jargalant zijn aangekomen voor de lunch.

• photo_cameraFoto's onderweg Khustai National Park
  mapRoute naar Khustai National Park
  

  Een kraai die een buizerd verjaagd

• We eten in een kleine huiskamer restaurant die ook gelijk de lunchplaats voor de plaatselijke scholieren is. Het is even wachten maar dan krijgen we een lekkere lunch bestaande uit salade, rijst met groente en gebakken eireepjes. In een lokale supermarkt hebben we nog een zak chips en een fles wodka gekocht. Daarna zijn we met andere van onze groep gaan praten met een groepje kinderen. Ze zijndruk bezig om hun kennis van de Engelse taal op ons uit te proberen en zelfs kinderen beneden de 10 jaar spreken al aardig goed Engels. Vele malen beter dan de volwassenen, dat is wel begrijpelijk. Pas in de laatste 10 jaar is Engels een vak op de scholen.
  Na het verlaten van Jargalant hebben we eerst langs akkers gereden en zijn dan de heuvels weer in gegaan. Op een gegeven moment weet men niet meer welke dirtroad we nu moeten gaan volgen en men maakt gebruik van onze GPS met de kaart van Mongolië. Uiteindelijk zijn ze eruit en rijden we verder tot we bij een asfaltweg komen. We hebben eerder op deze weg gereden maar dan verder naar het westen bij Erdiin Khambiin Khiid.
  We draaide de weg op richting Ulaanbatuur en volgden de asfaltweg voor ca 12 km alvorens we naar rechts afslaan. We rijden weer tussen akkers door en vervolgen de weg totdat we het Hustai National Park inrijden. We hier om zes uur in de avond aangekomen, krijgen gelijk een ger toegewezen en krijgen te horen dat om half zeven het park in gaan op zoek naar de Przewalski paarden. Deze zien we al gauw op meerdere plaatsen, net zoals marmotten. Deze zijn een stuk groter dan de grondeekhoorns die we eerder zagen.
  Na ruim anderhalve uur in het park te zijn geweest rijden we terug naar het gerkamp, daar zijn we gelijk gaan eten. Deze bestaat voor de verandering weer eens uit een goede salade met kip, rijst, snijbonen (dat is nieuw) en wortel. Marion heeft samen met iemand anders een fles witte wijn gekocht. Hans drinkt er bier bij. Terug in de gerkamp wordt de kachel voor ons aangemaakt en krijgen een thermosfles met heet water. Er liggen theezakjes in de ger en we hebben zelf nog koffiestaafjes bij ons. We gebruikten deze om koffie te maken. Het is lekker warm, niet te in de ger en verdoen onze tijd met lezen. Later maakt Marion haar glas met wijn leeg die ze had na het eten heeft meegenomen en Hans drinkt wodka.
  Het was een mooie dag met voornamelijk zonnig weer maar wel weer een lange reisdag. De volgende dag gaan we richting Khan Terelj Ger kamp waar we twee dagen zijn gebleven. Het zijn de laatste twee nachten slapen in een ger, het zit er bijna weer op.

• 

  Przewalski paarden

• Khustai National Park

  Khustai Nuruu National Park (Mongools: Хустайн нуруу, Birch Mountains), gelegen in de provincie Töv (Aimag), is een nationaal park in Mongolië. Het is ook bekend als Hustai National Park. De rivier de Tuul loopt door het Park.
  De Mongoolse regering verklaarde Hustai National Park als een speciaal beschermd gebied in 1993, een jaar na de start van het herintroductie project van de Takhi (Przewalski's paard) naar de Hustain Nuruu. De HNP strekt zich uit door de Khentii Mountains en omvat de westelijke rand van de Mongoolse steppe op de grenzen van Altanbulag, Argalant en Bayankhangai Soums van Töv provincie. Het Park ligt op ongeveer 100 km westelijk van de hoofdstad Ulaanbaatar.
  Het Hustai National Park beslaat 50.600 ha en is het leefgebied van 459 soorten van vasculaire planten, 85 soorten korstmossen, 90 soorten mos en 33 soorten paddestoelen. 44 soorten zoogdieren, waaronder Altai wapiti, Mongoolse Gazelle, reeën, wilde zwijnen, wilde schapen, Steenbok, Mongoolse marmotten, grijze wolven, Euraziatische lynx, Pallas kat, Vos, corsac Vos en Euraziatische das. De 217 soorten vogels zijn onder andere Golden Eagle, lammergeier, Great Bustard, Whooper Swan, Black Stork, Daurian patrijs en Steenuil. Er zijn 16 soorten vissen, 2 soorten amfibieën en 385 soorten insecten (waaronder 21 soorten mieren, 55 soorten vlinders, 10 soorten Bush krekels en 29 soorten sprinkhanen). Een nieuwe soort bodem insect is gevonden in de Hustai, het kreeg de wetenschappelijke naam van Epidamaeus khustaiensis.
  In 2002, de man en de biosfeer reserves organisatie van UNESCO heeft Hustai National Park gecertificeerd als lid van het wereld biosfeer netwerk van natuurreservaten. De HNPT is ingeschreven als lid van IUCN in 2007.

• 

  Khustai NP, een van de gebieden waar Prezewalski paarden zijn terug geplaatst

• Takhi (Przewalski Paard)

  Przewalski's paard, Equus przewalskii of Equus ferus przewalskii, ook wel het Mongoolse wilde paard of Dzungarian paard genoemd, is een zeldzaam en bedreigd paard dat inheems is in de steppen van Centraal-Azië. Het is uitgestorven in het wild en in 1992 herplaatst in zijn inheemse habitat in het Khustain Nuruu National Park vanuit een fokprogramma waaraan meerdere dierentuinen hebben deelgenomen.
  Over de taxonomische positie wordt nog steeds gediscusseerd, waarbij sommige taxonomisten Przewalski paard behandelen als een eigen soort, anderen als een ondersoort van wild paard (e. ferus przewalskii) of een wilde variëteit van het gedomesticeerde paard (e. f. caballus).
  Veelvoorkomende namen voor deze soort is Takhi, Asian Wild Horse en Mongolian Wild Horse. De officiële naam van het paard is Prezewalski paard en vernoemd naar de Russische geograaf en ontdekkingsreiziger Nikołaj Przewalski. Przewalski's paard is lange tijd beschouwd als het enige 'echt' wilde paard in de wereld en nooit gedomesticeerd. Echter, een 2018 DNA-studie geeft aan dat de moderne Przewalski paarden mogelijk afstammen van de gedomesticeerde paarden van de Botai-cultuur.
  In de 15e eeuw deed Johann Schiltberger een van de eerste Europese waarnemingen van de paarden gedurende zijn gevangenschap bij de Mongoolse Khan. De populatie in het wild daalde in de 20e eeuw door een combinatie van factoren. De laatste kudde werd waargenomen in 1967, en het laatste individuele paard in 1969. Expedities lukte het niet om de paarden te lokaliseren en de soort is beschouwd als "uitgestorven in het wild".
  Van de dieren bleven slechts twee gezonde populaties over en wel in de dierentuinen van München en in Praag. In 1977 werd de Stichting voor het behoud en de bescherming van het Przewalski-Paard door Jan en Inge Bouman opgericht in Rotterdam, Nederland. De Stichting startte een uitwisselingsprogramma tussen de populaties in dierentuinen en begon een eigen fokprogramma over de hele wereld om inteelt te verminderen. Door dergelijke inspanningen heeft de soort een grote genetische diversiteit gekregen en daardoor geschikt om vrij te worden gelaten in zijn natuurlijke levensgebied.
  In 1992 werden 16 paarden vrijgelaten in Mongolië al snel gevolgd door meerdere dieren. Een van de gebieden waar ze werden heringevoerd is het Khustain Nuruu National Park. Een andere herintroductie gebied is in de Gobi. Het gebied is zeer beschermd en gelegen aan de rand van de Gobi-woestijn. Tot slot, in 2004 en 2005, werden 22 paarden door de vereniging Takh vrijgegeven voor een derde herintroductie locatie in het Khar US Nuur National Park, gelegen aan de noordelijke rand van de Gobi ecoregio. De winter van 2009 – 2010 is een van de zwaarste in Mongolië geweest en diverse dieren in de Gobi hebben deze niet overleefd. Het geeft duidelijke het risico weer van het herintroduceren van soorten in zijn oude omgevingen.
  De herintroductie is in het algemeen succesvol verlopen en de status van het dier werd in 2008 verhoogd van "uitgestorven in het wild" naar "ernstig bedreigd" en na een herbeoordeling in 2011 en van "ernstig bedreigd" tot "bedreigd". De soort doet het goed in alle gebieden waar ze zijn uitgezet.

• 

  Takhi