Bezoek aan Buchara

• Op weg naar Buchara

  We staan midden in de Kyzylkum woestijn tussen Xiva en Buchara. We hebben net een mooi staaltje van reisbegeleiding van Djoser gezien. Ze hebben met een groep een reisbegeleider meegestuurd die geen Russisch of Oezbeeks spreekt. De chauffeurs van die bus spreken alleen Russische of Oezbeeks. Tahir, onze lokale zeer professionele gids heeft de Djoser groep moeten helpen bij het bestellen van een maaltijd.
  Nadat we gegeten hebben rijden we door, we zijn bij dit restaurant gestopt omdat er geen andere locatie is om te eten maar eigenlijk vindt Tahir deze eetgelegenheid niet goed. Het eten is er te vet en kwalitatief zeer matig. We hebben vanuit het hotel in Xiva een lunchpakket meegekregen en kopen water, koffie, thee of iets anders te drinken bij deze eetgelegenheid.
  We zijn na het eten onze weg gaan vervolgen en deze is flink slechter geworden. Veel hobbeliger, scheuren in het wegdek en smaller. In Buchara rijden we gelijk naar Hotel Porso. Hier blijven we drie nachten, het hotel ligt net buiten de oude stad. De kamers zijn kleiner dan in Xiva maar nog steeds van goede kwaliteit. Om zeven uur verzamelen we in de lobby en lopen we naar de oude stad en gaan eten in een Madrassah.

• photo_cameraFoto's van Bughara
  mapAankomst en wandeling in Bughara
  

  Zijde, metaalslagers en dansen

• Bezoek aan Bughara

  Onder het eten komt Tahir met een heel leuk voorstel voor zaterdagavond en de tweede dag. Deze dag zouden we vrij zijn maar hij stelt twee locaties voor om naar toe te gaan, deze locaties zijn een mausoleum en het zomerpaleis. Zijn voorstel voor de zaterdagavond is een optreden van volksdansers. Bijna unaniem stemmen we er mee in, er wordt alleen een beetje gemopperd dat dit weer geld kost.
  Na het eten lopen we naar het plein en kijken toe bij dans en muziek alvorens we teruglopen naar het hotel. De volgende morgen is het ontbijt om acht uur en het beloofd een warme mooie dag te gaan worden. We beginnen de dag met een bezoek aan de Kalyan minaret met bijbehorende moskee. Deze minaret is uit 1120 en daarmee een van de oudste van Centraal Azië. De Mongolen hebben Buchara bijna geheel vernietigd behalve deze minaret. Genghis Khan vond de minaret te mooi om te vernietigen. Het Russische leger heeft in 1921 wel geprobeerd om de minaret te vernietigen met zwaar geschut. Dat is ze niet gelukt, wel zijn de gaten van de granaten nog goed zichtbaar. In de jaren zestig van de twintigste eeuw is de toren hersteld, de gedichte gaten zijn echter lichter van kleur.
  We lopen de gehele morgen door de binnenstad, bezoeken diverse workshops van zijde tapijten en kalligrafie op zijdepapier. Dat is zeer mooi maar ook heel prijzig. Koffie drinken hebben we gedaan bij een bekend koffiehuis in Buchara, Café Wishbone Bukhara, gedaan. Jammer genoeg wordt de zaak gerund door een Duitse Bitch, ze laat een tray met taart vallen. Schept alles weer op en legt het terug in de koeling en gaat tekeer tegen haar personeel. Deze lopen met grote dienbladen in hun handen naar buiten en het is onmogelijk voor ze om de deur achter ze te sluiten. De Duitse Bitch staat dan weer tekeer te gaan en gooit de deur dicht.
  We hebben gegeten bij “mensen thuis”, dit zijn uitstekende maaltijden bij privé personen. Na het eten kijken we eerst rond bij de vijver van Lyabi Khause en hebben daarna een bezoek gebracht aan de Synagoge van Buchara. Gedurende de grootste hitte van de dag zijn we in het hotel gebleven en om vier uur met de bus naar de oude Zindon gevangenis gegaan.

• 

  Kalyan Minaret met de gerepareerde kogelgaten afkomstig van de Bolsjewieken kanonnen

• In deze gevangenis zijn in 1890 twee Engelse officieren als spionnen terecht gesteld. Ze waren eerst de grens overgezet maar weer teruggekomen om verder te spioneren en daarna veroordeeld tot de doodstraf. Het laatste bezoek van deze dag was een toer door de Ark Kalesi’nden, het oude paleis van de Emir van Buchara en de Bolo Hauz moskee. Deze moskee heeft een hele mooie houten zuilengalerij. Binnen waren mensen aan het bidden. Het avondeten was weer in de privé sfeer bij mensen thuis. Heel leuk, lekker en gezellig.
  Op de tweede dag in Buchara was het nog warmer, om negen uur verlaten we Buchara op weg naar het zomerpaleis. In het paleis is goed te zien dat de laatste Emir van Buchara op zeer goede voet heeft gestaan met de laatste Duitse keizer en tsaar van Rusland. Voor deze was een apart gebouw gemaakt op het terrein van het zomerpaleis en de kamers van het paleis waren gemeubileerd met geschenken van de Duitse keizer.
  Deze morgen is afgesloten met ene bezoek aan het Ismail Samani mausoleum. Dit is het oudste mausoleum van de moslimwereld, het heeft de horde van Genghis Khan, de troepen van Timor Leng en de vernielzucht van de Bolsjewieken overleefd. Het laatste bezoek is aan de Chor Minor Madrassah geweest. Het gebouw heeft vier minaretten.
  Tahir heeft zijn belofte gehouden, we zijn wezen eten in Bella Italia, een pizzeria. In Oezbekistan hoort een pizzarestaurant tot de hoogste klasse van restaurants en later hoorde we dat dit niet in het budget zat. Tahir heeft zelf bijgelegd.
  In de middag hebben we de tijd aan ons zelf, we rusten uit in het hotel en wachten tot de warmte van de dag voorbij is. Het is 36 graden. Om half vijf lopen we de oude stad in om een mes te kopen met een gravure van een fenixvogel (thema van Buchara) en laten de namen van onze katten er in graferen. Om kwart voor zeven verzamelen we in de lobby van het hotel om naar een gecombineerde show van mode, dans en muziek te gaan kijken. Daarna is het eten in Minzife, dit is een Europees restaurant.

• 

  Beruchte Zindo gevangenis

Buchara

• De oude prachtige stad Buchara trekt elk jaar miljoenen mensen aan. De stad is meer dan 2500 jaar oud en staat bol van de sprookjes, legendes en poëzie. Volgens een legende is het gesticht door Prins Siyavush, de zoon van een Iraanse koning die trouwde met een dochter van de koning Afrosiab. Tijdens zijn regeerperiode bouwde hij de Ark vesting, deze is het centrum van de oude stad. De Ark vesting is omringd door de residentiële voorstad "Shahristan". Een muur met 11 poorten is in 849-850 gebouwd rondom de stad.
  De naam Buchara is een verbastering van “Buxoro” en dat betekend “succesvol gebied” in de Sogdisch taal. Dat is niet verwonderlijk, omdat de stad een zeer goede positie innam in een oase waar de Grote Zijderoute doorheen loopt.
  In 707 kwamen de Arabieren met de Islam in Buchara aan de macht, men begon grote religieuze complexen zoals Madrassaa, Moskeeën en minaretten te bouwen. Na deze tijd kwam de stad in handen van diverse andere volkeren zoals de Samaniden (829 – 999), de Karakhonids (11-12de eeuw), de Khorezmshaks (1212 – 1220) en de Mongolen(1220 – 1370). Na 1370 sloot de stad zich aan bij de opstand van Amir Timur. Buchara was de hoofdstad van de Sheybonids en de Ashtarkhanids (16 en 17de eeuw). Na de 17 eeuw kwam het los van de Fergana vallei. De stad in van 1753 tot aan 1920 sterk beïnvloed door de Mangyt dynastie.

• 

  Ark vesting, centrum van de oude stad

• Vanaf 707 is Buchara geregeerd door de Arabieren waarmee ook de Islam kwam. Ze begonnen aan het bouwen van religieuze complexen zoals madrasahs, moskeeën en minaretten. Buchara was de hoofdstad van de Samaniden (829-999), was in de toestand van de Karakhonids in XI-XII cc, de Khorezmshakhs (1212-1220), de Mongoolse ulus (1220-1370) en sloot zich aan bij de Kracht van Amir Timur (1370). Buchara was de hoofdstad van Sheybonids en Ashtarkhanids in de XVI-XVII cc en was gescheiden van de vallei van Fergana in de XVII cc. Buchara werd ook beïnvloed door de Mangyt dynastie (1753-1920). Gedurende deze perioden bloeide de stad sterk op of raakte in een depressie. De lokale bevolking verzette zich vaak tegen de indringers en er waren diverse opstanden maar alle tijdperken hebben hun architecturale stempel op de oude stad gedrukt en dat maakt het zo interessant.
  In 1873 werd Buchara een protectoraat van de tsaar van Rusland. In 1920 vielen de Bolsjewieken de stad binnen, de emir vluchtte naar Afghanistan en probeerde van daar het verzet te organiseren. Dit mislukte en Buchara werd een volksrepubliek en maakte vanaf 1925 deel uit van de Oezbeekse SSR. Pas in 1991 werd het met het uitroepen van de onafhankelijkheid van Oezbekistan een eigen provincie in dit land.
  Vandaag is Buchara een van de belangrijkste steden van Oezbekistan en levert een grote bijdrage aan het sociale, politieke, economische en geestelijke leven van het land. Het is een belangrijk centrum van wetenschap, ambachten, spiritualiteit en toerisme van de Republiek Oezbekistan. Lokale bevolking zijn trots op de oude schatten van de stad en zorgen dat ze zorgvuldig worden onderhouden en bewaard. Deze stad schonk de wereld diverse grote namen als de historici Narshakhi, Baladhuri, Tabari, Ibn Miskaveyh; de dichter, Rudaki Dakiki; de arts en wiskundige, lexicograaf, Abu Ali Ibn Sina (bekend als Avicenna) en de dichter en filosoof Al-Farabi en Omar Khayyam.

• 

  Buchara, Amir Timur. Verre afstammeling van Djenkhis Khan